Aşk Adamdı Şiiri - Özlem Saba

yazgısını anlattı kadın.
hayat denilen bu zengin sofrada,
hiçbir şeye el uzatamayışını,

-günahlarını anlattı adama…
-bekçilerini yüreğinin...

bir başka dünyaydı kadın.
adamın hiç tanımadığı.
içine alamadığı...

sahi!
anlık,
ölgün bir resme,
bir gülüşe,
bir bakışa,
hayatını katacak kadar vurulacağına,
kim inanırdı?

-kim inanırdı günahkar bir kadına?

zaten kadın da kendine inanmamıştı.
yalanladı aşkını,
kaçtı…

önce rüzgarda uçuşan eteğini topladı,
sonra saçlarını dağıttı.
geceyi aldı koynuna.
hayallerini attı çantasına,
buram buram iç çekişlerini yatırdı masaya.
baygındı…
o şehre çoktan sonbahar gelmişti,
sıcak, içten gülüşlerini üşüttü sonra.
konduramadığı öpücükleri dudağında,
heyecanını aldı yanına.
hevesini bıraktı!

-koştu hızlıca!

adam kadına bir kez bile el sallamadı.
İnanmadı…

inanmasa da,
her daim yanındaydı.
çünkü, aşk adamdı!