Yazgı Şiiri - Orhan Asan

Tükeniyorum, bir pencere aralığında.
Hislerimden ümitsizim, kanıyor kalbim
Tutanaklar tutuluyor,
Adıma dair hürriyetsizlik var.
Büyük mahkemenin huzurunda…

Ölüme birikiyorum, her yağışımda.
Telaş içinde koşuşturuyor uzuvlarım,
Bilinen aksilikler bertaraf artık.
Kafesinde huzursuz kuşlar,
Bilinebilirdi bu uzun karanlık.

Yankılanıyor türercesine cümlelerim,
Basiretimi pişmanlıklar yüklenmiş
Koca bir yumru kalbimin ortasında
Bitmiyor hummalı yalnızlıklarım
Çiçek açabilirdi oysaki yüreğim.

Telaş içinde bir koşuşturma var.
Gri betonun soğuk kaldırımında,
Ölebilir yağmur damlaları,
İçerim yangın, içerim kanlı bir türkü.
Umutlanabilir mi bu bahara ağaçlar.

Köhne bir duruş sergiliyorum,
Gülleri solmuş bahçemde.
Islak, ağlamaklı bir bulut kadar kara,
Ölümüne yarışıyor ölüm.
Ben bu yağmuru biliyorum.

Ağıtsal bir senfoni, bozkırın ortasında.
Rüzgâra dayanacak mecali yok yaprağın.
Bu kasvet ve hava yıpratıyor Allah’ım.
Literatürde yeri yok belki salıncağın
Ama çocuklar gölgesizleşti bu ummanda.