Yazgı Şiiri - Adem Karafilik

ömrün trabzanlarında değişmez özlem
azat et ellerini masum aşklar için

orkideden kasımpatıya yol alan ıtır kokuları
sınır tanımaz boşlukta savruluyor
susuyor sende ben olan eksiklikler
nakkaşların dokumasına ilham olan
akan gönüllerin bitimsiz enerjisiyle

dalgaları hızlandıran devinim
ıslıksız notalarla ruhu dinlendirir
çırpınır damarlarda kan
sevdalara yeniden başlamak için
yeni sızılara hazırdır yürek

vedaya alışamamış
sevdalarla çizilir kent

tan vakitlerinde
umuda ağlayamayan güneşle
boğulurken yeryüzü
özlenen bir ses duyulur
içten gelen sevda tılsımlarıyla

susar sevdaya üşüyen ten
güven ararken hatıralarda
korunmak ister çamurlaşan arzulardan
iğreti yorgunluklardan saklanır
ergenin sedefleşen bakışları