Yazdıran Şiiri - İhsan Arı

YAZDIRAN

Yaşıyorum, yazıyorum, çiziyorum,
kurcalıyorum kendimi.
Bir kuyu ki dün ve ötekiler,
taşlıyorum bağrımdan söküp.
Bulanıyor gömük.
Keskinleşiyor ağzı çekiçlenen tırpan.
Ah! Çayırlar, çiçekler, çocuklar…
Şimdisini döverken babam, anamın bakışıydı yüreğimi dilen, dilimi bileyen ve bilmeyen.
Bir parça deride arıyor ustura kişiliğini.
Eğe, yamularak inceltirken orağı, baltayı…
Çark diktatör.
Kasaplar başında tezgâhın ki kurban,
bayramı kan gönlümün.

Yaşıyorum, yazıyorum, çiziyorum, kurcalıyorum.
Ölüler bayat, kokular taze.

Kalbimde jilet kesiği, sinsi…
Sondan başa okunmalı yarım kitaplar.
Biten kitap ölü… Para-graf da.
Satırda yoksun.
Yokluksun, yoksunluksun.
Acı zenginidir, toprak türküleri evlat…
Ana kitaptan doğdun ki
var oluşun engellemiyor ölüşünün görkemini çocuk.
Defterine ne yazacaksın?

Ali gelmiyor okula.

08.06.2007

Dilhal Kitap'tan