Kendimi kendim anlarım diye;
Aldım kalem dilimi döktüm yazıya
Ne zaman açsam kalbimi kağıda
Yüzünü çevirmedi hiç bana..
Ağladım kalem ağladı
Güldüm kağıt güldü
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Kağıt da yüreğiniz gibidir.Yazar,siler,atarsınız...Yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta