Yazdıklarımın Ötesinde Şiiri - Soner Akyol

bir ses,
belli belirsiz,
çınlıyor kulaklarımda,
birazda tırmalıyor sanki,
hoş geliyor yine de kulağıma,
eksik kalan mihenk taşlarımı tamamlıyor,
eski bir duvarı yıkmadan az evvel,
ortasına yeni bir çizgi çekiyor,
bir ötesine beni savurmuş,
diğerine de benden bir parça,
bir yanında diren diyor,
diğer yanı isyan!
bir tarafım bırakma diyor,
diğer tarafım bertaraf et,
en tuhafı da bu zaten,
çizginin ortasında bekledin hep,
duvarı yıkmadın asla,
hep bir yenisini ekledin sınırlara,
bana da bu küflü sayfalar kaldı anca,
buradan sesleniyorum tüm dünyaya,
sadece senin yaşadığın bir diyara.
bir yüz,
belli belirsiz,
gözlerimin buğusunda beliriyor,
yanağımdan akıp gitmeden gülümsüyor,
görmüyorum, lâkin hissediyor gibiyim,
darmadağınık kirpiklerime asılı saçların,
kokunu görerek biliyorum,
seni bilmek için bunlar gerekli olabilir,
ama anlatmak isterlerse eğer ki,
benim bildiklerimin ötesinde,
benim yazdıklarımı yazabilmesi gerek,
ama sevmek isterse birisi bir gün seni,
aşkın da ötesinde,
benim yarattığım bir duyguyu hissetmesi gerek,
birisi hayran olacaksa zamanların birinde sana,
önce beni anması gerekecek,
bir şiir, bir lisan dışında, bu dünyanın dışında,
benim yarattığım diyarda seni bulmaları gerek,
benim hüküm sürdüğüm bu topraklarda.
bir nefes,
belli belirsiz,
boynumu ıslatıyor,
birazda mayhoş ediyor sanki,
yine de sarhoş ediyor beni,
bir bıçak gibi kesse dahi nefesin nefesimi,
senin nefesinle tamamlıyorum ben nefesimi,
nefsimi senin eline vererek tutuyorum karşında bu deliyi,
açarsan avuçlarını eğer ki,
haberin bile olmasa,
özgür bırakacaksın ruhumun haps olduğu kafesimi,
hiç bilmesen de, ben izliyor olacağım uzaktan nefesimi,
olurda bir gün kaybolursan ortalıktan birden bire,
hiç bilmeyecek olsan dahi,
saçlarının arasına sakladığım için vereceğim son nefesimi,
sanıyorum ki bu verdiklerimin en güzeli.