Yazdıklarımı beğenmeyişine

‘Görmemiş sayıyorum’ demişsin ya
Acaba hayatına dair o küçük detayı yazmasa mıydım?
Çünkü yaslandığım oydu
Sığınağım o

Nereden bilebilirdim ki çat diye kapatacağını kapılarını
En ufak bir güneş ışığına dahi müsade etmeyeceğini perdelerinin
Beni ademe mahkum etmeseydin
Hislerime ellerinle değebilirdin

Birinci ve ikinci cümlenin üzerinde keşke acele etmeseydim…
Bir soğuk duş alsaydım
Tepelere, vadilere doğru
Yataktan kalkıp yürüyüşe çıksaydım…
Güneşi seyretsem
Papatyalara baksaydım

Ne acelem vardı ki
Bunca bekleyişi cümlelerime geçiremedim
Gözyaşlarımı yüreğine
Yangınımı gözlerine içiremedim

Yarın da yazsam olurdu dört beş satırı…
Bazı kelimelerin bükülmezdi boynu
Kalmazdı hatırı

Son cümle derinliğimi yansıtmadı doğru
Fazlaca hafif
Fazlaca yüzüyordu suyun üzerinde
Bilmiyorum ki
Bu son dakika rahatlığı niye vardı bende ?

O kadar benimlesiniz ki
Aynı evin içindeymişiz gibi
Sen’li konuştum sizinle
Oysa siz dünyanın bir yerindeydiniz, ben başka bir yerinde…
Bu, siz kibarlığı da bir tek bizde var, Türkçe’de !

…

Sen de bilirsin ki
Ne gözlerini kapamaktır
Ne de görmemektir
‘Görmemiş sayıyorum’ demek
Bir insanı öldürmektir…