Yazdıklarım Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Ne yazdıysam sana aktı mürekkebi,
Bir harfin gölgesinde sen vardın gizlice.
Ne söylediysem dudaklarımdan dökülen,
Ya sana özlem, ya sana sitemdi sessizce.

Nereye gittiysem adımlarım seni çizdi yere,
Kaldırımlar adını fısıldadı usul usul
Bir durakta beklediysem,
Gelmeyecek bir seni bekledim hep, yavaş yavaş.

Nereye baktıysam gözlerin vardı,
Bir cam buğusunda, bir bulut aralığında,
Geceye sorsan, yıldızlar şahittir buna—
Ben gökyüzüne bile seni çizdim her yanından.

Neye dokunduysam tenin ürperdi parmaklarımda,
Bir fincan kulpu, bir kitap sayfası,
Bir ağacın kabuğunda,
Sana uzanırdı ellerim, bilmeden, alışkanlıkla.

Neye sarıldıysam kokun sinerdi içime,
Yastık, kazak, rüzgâr… ne varsa senden yana,
Bensizliğinle bile beni sarmalayan,
Senin yokluğundu aslında, en çok sarıldığım.

Ben seni her şeye yazdım,
Her şeye söyledim,
Her şeye baktım,
Her şeye dokundum,
Her şeye sarıldım…
Ve yine de, hiçbirinde kalamadın.
Ama hepsi sende kaldı.

Ne yazdıysam, kalemim sana ağladı,
Bir cümle başında, bir nokta sonunda
Adınla mühürlendi her satır,
Yazdığım her kelime bir seni aradı.

Ne söylediysem, sesim sana yaslandı,
Sana kurdum cümleleri,
Sana küsüp sustum,
Dilimin ucunda hep sen,
Hiçbir harf sana yetmedi.

Nereye gittiysem, izini sürdüm,
Bir sokak lambasında ışığın vardı,
Bir vapurun güvertesinde gülüşün,
Adını bilmediğim her şehirde,
Kalbim seni soran bir yolcuydu.

Nereye baktıysam, gözlerinle çarpıştı bakışlarım,
Bir pencerede seni gördüm,
Bir yolda yürürken,
Bir rüyada, bir anının kıyısında
Dalıp gittim sana, uyanamadım.

Neye dokunduysam, tenin ürperdi içimde,
Bir gömlek yakasında,
Bir rüzgârın iç çekişinde,
Avuç içimde yokluğunla yan yana,
Dokundum, ama sen değildin aslında.

Neye sarıldıysam, boşluk seni hatırlattı,
Bir battaniyeye, bir düşe, bir yalnızlığa
Kokun yoktu ama hatıran sarıyordu beni
Biri vardı, ama sen değildin.

Sana yazdım, sana söyledim,
Sana gittim, sana baktım,
Sana dokundum, sana sarıldım—
Ve yine de,
Sadece ben kaldım.