Yazdıkça aydınlanırdı Şiiri - Gencay Coşkun

Kısa şiirler
Yazmak istiyordum
Yaşadıklarım
Hep bana uzun ve ağır geliyordu
Düşlerim yorulsa da
Kelimeler fışkırıyordu içimden
Yolunu bulamamış
Öksüz pınarlar oluyordu
Hiç birisi deniz yüzü göremeden
Buharlaşıp bulutlarla
Yüzümü yanaklarıma yağıyordu

Hayat ağırdı
Çok karmaşıktı
Daha önceden serbest bırakılmış
Bir programı vardı
Bu programa girmek için
Asla gönül aranmazdı
Ama gönüllü doğulurdu

İçimle başım dertteydi
Ne yana baksam
Kendimi görürdüm
Canım papatya çayı içmek isterdi
Demlerken fal kokan çayı
Kafiye tadını hiç tutturamazdım

Ne sevgiliye
Ne hasretlere
Ne umutlara yazardım
Ben yalnızca
Bir tek
İçimle yazardım
Yazdıklarım karalamaydı belki
Ama içim
Yazdıkça aydınlanırdı

Tren katarları gibi
Geçiyordu ömrüm
Uzun gibiydi
Çokça gürültülü
Uzaktan huzurlu bir hali
Esrarengiz bir havası vardı
İçimin coğrafyası
Çok engebeliydi
Kimyasının bir tek formülünü
Bile bilmezdim
Ama içim
Yazdıkça aydınlanırdı

Yazmasam
Küserdim
Yazmasam
Dünyaya
Kusardım
Yazdıkça aydınlanırken
Soluduğum hava hafiflerdi