Yazdığın Kadar Varsın,Yazmadığın Kadar Yok

(Balkon-kuş,kubbe-eski zaman………hüzünlü çağrışımlar)

“Balkonlara tüneyen davetsiz kuşlar anlar
Kubbelere sığındı şimdi eski zamanlar”

Tükettim İstanbul’u elde kaldı acılar
En sevdiğim yerleri şimdi çok yabancılar

Dindi mutlu günlerin ilâhî musikisi
Sahile muhtaç şimdi, rüzgârın ılık sesi

Galata Kulesi’nden uçurduğum hayâller
Beton kulelerinden bulamaz konacak yer

Yağmur da bugünlerde yağarken çok temkinli
Gökyüzü bile sanki Dersaadet’e kinli

(Yanlış zamanda doğru mekân)

“Mekân doğru olsa da zaman yanlış İstanbul
Bunca yanlış içinde doğruyu ara da bul”

(Kendime)

-Sebep biriktirirken İstanbul kaçmam için
Ve tüm yollar açıkken hâlâ burdayım,niçin?

(İstanbul’a)

Sevmiyorum İstanbul seni eskisi kadar
Unuttum seni artık kalbimde başkası var
Çıkardım seni ordan içimde bir boşluk ( ) var