Yazdığım.her cümle sana ağlıyor.........

eylüldü gelişin....yine eylüldü gidişin...
acıların karanlıkların gözyşalarımın sel olduğu gündü..
sarmalaştım o gün düşen yaprakları...savuruyordum gökyüzüne..
sensizdi her yer....gün doğmuyordu hiç....karanlıkları arkadaş etmiştim kendime..
bilmiyordum zamanın boylesine duracak anlarıda olacağını......
zaman daha hızlı geçsin diye dualar edeceğim anları.....
geçti güneşin doğdu yeniden..karanlıklar aydınlığa döndü...
ve sen........her şey geçer zamanla....ama yaralar hep kanar tuz bassanda......
ve eylülde aydınklarını yaşarken....SEN...
bir yüreği...bir kalbi...parçalayıp...gözyşlarını eylül yağmuruna bırakırken........
yada boş ver bilme en iyisi.......
Bu gün…hüzünler sarmış kanayan yüreğimi gözlerimden kan damlıyor
Bu gün …Hava puslu, etrafta ise sensizlik....rüzgarı esiyor..
Bu gün… alıp yüreğimi közledim yalnızlığımın ıslak çığlıklarımla.
.
Sensiz yürümedim hiç, senin olmadığın hiç bir şey benim değildi
Bu gün olmasa da yarın gideceğimi sandın ya.......
bıraktın elimi kendi çabanla kırdın sana uzattığım kolumu kanadımı
şimdi bensiz mutlu ol.....
ben yokum artık senin dünyanda..
ben seni yüreğimde yaşatacağım
Sen beni unutsan da......................