Yazdan Kalma Kış Yaşarım Şiiri - Kemal Berk

Yazdan kalma kış yaşarım
Vurgun yemiş her bir yanım
Yanımdaysa kül dökenim
Dert hanesi çiledaşım
Evim sıcak, aşım gelir
Ne isteyim deyin hele
*
Nasıl olsa alışmışız
Güler iken ağlamaya
Kimi zaman olur tersi
Ağlar iken hep gülmeye
Dayanamaz deli yürek
Toplanan şu bulutlara
Dokunursan eğer o an
Ne var ise boşaltacak
Gözden akan seller olup
Kızılırmak dolar taşar
Hayat bize her gün vurur
*
Alışmışız harcamaya
Kazanmadan savurmaya
Fakirlikten can çıkarken
Zengin gibi yaşamaya
Hayat bize biz hayata
Karşılıklı savaşmaya
Salla gitsin şu dünyanın
Anasını ben satayım
Salladıkça sallıyorum
Uyuyarak çok büyüsün
Sakin hayat gün geçilsin
*
İnsanlarım sürü oldu
Yabancıya koyun oldu
Plan yaptı düzen kurdu
Nasıl oldu böyle oyun
Uyur oldu benim soyum
Ne ses çıkar, ne de soluk
Bıçak geldi boğazıma
Gözler döndü fal taşına
Ihılama, tısılama
Kurtlar çıkar her gün ava
Kurulmuşlar bak sofraya
Lezzetlidir hep koyunlar
Ben olmasam aç kalırlar
Varsın doysun zıkkımlansın
*
Heyt be
Bindik şimdi alamete,
Gidiyoruz kıyamete
Alametin sonu belli
Dert çekenin göz dolu
Sefalettir işin sonu
Ben çekerim acıları
Çalanlarsa sürer sefasını
*
Deme diyor bizim karı
Senden başka yok mu gayrı
Düşer isem senden ayrı
Gör o zaman ahu zarı
Onlar güler biz ağlarız
Geleceğe ne sağlarız
Herkes olmuş hep kaygısız
Eller desin bize arsız
*
Bende girdim aranıza
Oturunca yanınıza
Yakışmadı inancıma
Ayıp ettim imanıma

Kemal'eren Kemal Berk