Yazda Sonbahar Şiiri - Muhammed Leyla

bir ölümden hallice bu içimin güdüsü
belki bu üstümdeki o babil'in büyüsü
varsın bu dışımı ebabilim taşlasın
gözlerine fazla uzak ebrehenin taşrası.

belki her anımın erimesi kadar eğlenceli
şuan yaşadığım bu tarifsiz karamsar duygular,
ve izlemesi ne kadar keyifli inan bilemezsin
göğsümden boşalırken oluk oluk kanlar...

kanmam, gerçeklere bile inanmam artık,
bu yalancı halimin bu cılız yansıması,
ve önümde dururken şeytanımın istihzalı suratı
ben yine de arkasından boş hayaller kurarım.

bu hayatın kuralı, zaten sen anlamazsın,
boşver zaten ben de anlatamazdım,
ve buharlaşıp kaybolur hatıralar ufukta,
inan epey zor bu zayıf hafızama unutmak.

hafsa... belki ışıksız bu karanlıkta sen,
belki kapalı kutu, belki yaralı mahsen,
belki belkisiz bir şey, belki hiçbir şey,
bin yıl ömür dilerim sana, ben intihara sürüklenirken.

hafsa... zümrüt bir kadının gözlerine gıpta eder mi?
edermiş. kıskanırmış altın bile saçlarını,
sarmaşıklar örgülerine methiyeler dizer,
ah o aptal tebessüm, o şiir gibi gözler...

hafsa... sen bugün de hafızamdasın,
aylardan temmuz, ama hatıran kasım,
ve üşür bu bedenim sıcakta inan
yokluğun yaşatırken yazda sonbahar.