Bir tek senin ölümüne şiir yazamam; yazarsam ölürüm aslında….
Olmadığını düşünmek bile öldürüyor zaten beni.
Sende düşünsene; nefes almıyorsun, yoksun, bir daha hiç olmayacaksın,
Sevdiğini söyleyemeyecek, ben söylediğimde duymayacaksın.
Bana kızamayacak, benimle kavga edemeyeceksin.
Nadiren de olsa ağladığında gördüğüm o çocuk bakışlarını göremeyecek
Güldüğünde yüzünde oluşan ve dünyanın en güzel çiçeklerinden daha güzel olan gamzelere doyamayacaksın.
Anlamayacaksın, anlatamayacaksın mesela, garipseyemeyecek, unutamayacak ya da vazgeçemeyeceksin.
İkimizin hayatına anlam veren birçok hatırayı da yanında götüreceksin.
Yaşadığımız, yaşamak üzere olduğumuz, benim unutacağım ve senin yüreğinin bir yerlerine kazıdığın her hatırayı alıp götüreceksin.
Sonra çocuklarımızı, hiç doğmamış o sana benzeyen çocuklarımızı onları da alıp götüreceksin.
Sabah kahvaltılarımızı, birlikte içeceğimiz kahveleri, sana bakacağım falları, hepsini hepsini götüreceksin.
Son tren gibi kalkacaksın gardan ve ben o gidişin ardında sessiz kalacağım.
Asla sevgilim. Bir tek senin ölümüne şiir yazamam
Bir tek sen öldüğünde bu hayata katlanamam…
Kayıt Tarihi : 6.5.2006 19:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!