Hani derler veya yazarlar ya bir yerlerde “dönüp arkana bakmayacaksın” diye… Nasıl dönüp bakmayacaksın ki geçmişe, hiç önünden çekildi mi ki?
Hangi ok dönüp sahibini, atanını vurmuş? Bumerang mı bu hayat, dönüp dursun?
Hiç mi izi kalmaz?
Hiç mi sızlamayacak yaralar, her köşe başında dikilip karşımıza çıkan kırıntılaşmış bir bütün olan yaşam?
Korkusuzluk korkusunu kaç kişi yaşamadı? Bu değil midir yaşam boyu boynumuzda taşıdığımız çember?
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
