Yazarken yaşamak… Şiiri - Mustafa Cilasun

Yazarken,
Kaybolmayı yaşıyorum…
Hayallerim,
Fedakârca el uzatıyor…
Maksadım,
Asudelikte meşk yapmak…
Melalim,
Manada ahenge kavuşmak…
Sevda yüklü,
Cefa saklı, pak yürekler…
Kalbe akan,
Yıldırım kıvrımlarını…
Topraklıyor…
Sevgiye hasret yürekler için…
Masumlar,
Şiddetten korkmasın diye…
Nisalar,
Dehşete kapılmasın diye…
Sabiler,
Yürekleri çarpmasın diye…
Caniler,
Haşyeti tanısın diye…
Bağyiler,
Akıbetlerini ansın diye…
Zalimler,
Hilkatini bilsin diye…
Biliyorum,
Bende hata yapıyorum…
Yanlıştan,
Şiddetle kaçıyorum…
Ama bazen,
Naçar kalıyor, şaşıyorum…
Sevdaya,
Sessizce kulaç atıyorum…
Aşkı,
Derinliğimde yaşıyorum…
İşte bu vakit,
Adeta bir pınardayım…
Mısralar,
Sanki bir sırada bekliyor…
Meramımı,
İfşa etmek için sabırsızlanıyor…
Yüreğim,
Hiç ses etmiyor, yol veriyor…
Serencamını,
Mekânın sakinleriyle paylaşıyor…