Mustafa Yılmaz 4 - Yazar Olacaktın. Şiir ...

Mesela bir bahar yaşadık mı hiç seninle? Gözlerime severek bakarken, içinden ilmikler çözüldü mü hiç? Kara kış ayazı camında sesler çıkarırken, ben hep üşürdüm, hep titrerdi içimdeki uzuvlarım, ara ara pencerene bakar, senin şehrinin karları yağardı omuzlarıma ve ben hep mırıldanırdım, keşke bir kez olsa ben de sevdim seni diyebilseydim pencere camlarına, doğru ki buz tutmalıydı camlarda ki nefesimle söylediğim cümlem…

Senin şehrinde buz tutardı yollar, camlar, güneşe yaklaşan her uzantı, her dağ tepesi buz tutarken ki ben haykırırdım içimdekileri, feryatlarım titrerdi ve seni sevmeyi düşünürken, bedenim hep buz keserdi, donardı içim, ürperirdim, bir gün seni kaybetme korkuları ile ve sen hep zeytini severdin, “zeytinin ömrü uzundur, seni sevmem uzun sürer, korkarım, zamanım kısalacak diye,”

Gözlerin yeşile bakardı hep, koyulaşınca hüzünle gözlerin, zeytin yeşiline dönerdi bakışların ve ben seni sevmekten hep çok korkardım…

Yıllarımı sana adardım, senin bakışların donuklaşırdı. Karın rengi yapışırdı yüzüne, sonra maviye çalan körfezi anımsardın, İzmir’e bakar gibi bakardı gözlerin, önce pembeleşir, sonra maviye dönüşürdü bakışlarındaki ahenk…