Gözlerimin önünde nice haram sofralar kuruldu,
Şatafatlı mezeler, kadehlerde vicdan unutuldu.
Kendi elleriyle yüreklerini mühürlediler,
İmana soyundular, Müslüman maskesini yüzlerine giyenler.
Gecenin karanlığında sinsice dolaşanları gördüm,
İstanbul bir kız olsaydı,
Adı hüzün kokardı.
Gözlerinde Boğaz'ın dalgaları,
Kalbinde Marmara'nın fırtınaları.
Depresif bir ruh, saklı kalbinde,
Gözlerim karanlığa gömülü, ruhum yorgun ve kırık,
Bela okuyorum kendime, dualarım birer hıçkırık.
Okunacak bela kalmadı, kaderim çizilmiş kara kalem,
Ne kadar daha düşebilirdim, dibi görmeden derinlere daldım ben.
Bir ayna gibi karşımda duruyorsun, bendeki ben mi yansıyan?
Nazlı gülüşün bir melâl gibi gelir,
Kalbime her bakışın, nağme-i safâ verir.
Aşkın bu âlemde sanki bir servet,
Her anın gönlümde saklıdır, pek kıymet.
Ey rûhumun sevdası, neyleyeyim sensiz?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!