Yazar Durur Şair Şiiri - Fatih Güler

Keşke hiç büyümeyip
Küçük derdi büyütmeseydim
Ana baba deyip
Kucakta evlat olsaydım

Kötü huylu görmeden
Ağabeyin seni görebilseydi
Dağına kar yağmadan
Kalende kardeş olsaydım

Yazdığım şiir boşunaymış
Meğer kuşa yazmışım
Duygumu dağa dökmeden
Gönlünde sevgili olsaydım

Eve işten gelip
Kapımı sen açsaydın
Lezzetli yemeğini yiyip
Koynunda eş olsaydım

Eğer kedi seviyorsan
Yanında kedin kalsaydım
Yok köpeği seversen
Kapında köpek olsaydım

Hüznünle sağanak olup
Senle beraber ağlasaydım
Neşenle güneş açıp
Bahçende çiçek olsaydım

Kız erkek çocuklar olup
İsimlerini Asena turan koysaydım
İmdat diye bağırdıklarında
Arkada baba olsaydım

İyi günün değil
Kötü gün dostu
Hem manevi, hem de maddi
Candan arkadaş olsaydım

Bana ağabey diyene
Reis yanına gelseydi
Sevgiyle saygı duyana
Uzaktan ağabey olsaydım

Yürüyemeyen, konuşamayan, göremeyen
Hayatı özgürce yaşayamayan
Çaresizce ölmek isteyen
Engelliye çare olsaydım

Evlada ekmek götüremeyen
Evladı şehit düşen
Hak yolundan giden
Millete umut olsaydım

İçte hain, dışta düşman
Derin uykudaki millet
Canından canlar alan
Vatana can olsaydım

Yüreğinde beni yaşatan
Canından çok seven
Akraba, arkadaş, tanıdık
Herkese yoldaş olsaydım

Ama kader izin vermiyor ki
Şu kirli düzen
Bu kadersiz gölgeli meşhur
Fatih Gülere müsaade etmez ki

Kapının zili çalıyor çoktan
Hayat bana hep boktan
Yaşadım hayatı hayalle yoktan
Zaten hayal aleminde yaşanır şoktan

Eğer gülmekten korkuyorsam
Demek ki sonrasında ağlayacağım
Hikayem dram doluysa
Sayfamı yakmak gerekir

Size yüreğimi bırakıyorum
İster göm, istersen yaşat
Ne yaparsan yap
Abbas yolcu deyince

Ecel dediğin ya bir ishal
Yada tek kişilik yer sofrasıdır
Belki gidenin arkasından defolup gitmek
Belki de kibritin kutusunu yakmaktır

Hayattan umut bitince
Göçmek ister kul
Son durakta bekleyip
Yazar durur şair.