Yazar Şiiri - Mehmet Çoban

Kılı kırk yardım
Kırkta biri zekât saydım

Bulamadım aklıma çare
Kalbime baktım biçare

Sev dediler sevemedim
Gel dediler gelemedim
Var git yoluna dediler gidemedim

Memleketim dedim eller almış
Dinim dedim âlimler çalmış
Bana bir sürü hikâye kalmış

Gözlerimin içine baktım anlamsız
Duygularıma baktım gamsız
Aklıma baktım arsız
Atlıyor zıplıyor orada burada
Su dövüp duruyor havanda

Kendimi vurdum yollara
Selam verdim ovalara dağlara
Hasbihal ettim ağaçlarla kuşlarla
Derdimi söyledim akan sulara
İnanın beş bastılar insanlara

Yolun sonunu aradım umutluca
Aydınlık ben varım derken kutluca
Gecem sırıtıyordu arsızca

Kırı kırk yardım
Kırkını kendime sakladım
Bütün dertlerimi çayıra saldım

Ben, bencildim
Sen, sencildin
Suçlandık boşu boşuna
Benlik senlik gidiyor hoşumuza

Alem-ül derya olsa ne yazar
İnsan yaşarken kendini yazar

09.11.2015 – İzmir El Garip