Yazanlara isyanım ben

Dayanmıyor artık yüreğim
Küskün bir rüyadayım
Ellerimi uzatamam sana
Hiçbir kötülüğü görmeden
Giderim yoluma
Yalnızlığım boynumda
Kalanlarıma selam olsun
Bile diyemiyorum
Unutulmuş bir yalnızlık
İçimden geçen her şey
Her şey yalanmış
Duvarlara asılmış
Ne varsa hepsi
Kırık dökük yerlerde
Bir şeyleri eksiliyor yaşadıkça
Her şeyi silemezsem eğer
Kendimi silmeliyim
Gidemediğim her gün
Yeniden ölmeliyim
Hep aklımda
Yitik günler
Gelmeyecek bilsem de
Hayal kurması güzel
Yaralı günlerim
Ellerimde öldüler çoktan
Gömdüm içlerime
Ne derlerse desinler
Garip bir suskunluk içindeyim
Üstümde ağırlık bitmiyor
Grilere bulanmış
Kahverengi mevsimsin sen
Hiçbir şeye umut bağlamamayı öğrendim

Susmayı öğrendim de
İçime anlatamadım bunları
Her şeyin içinde seni bulmak var ya
Öyle ansız yakalıyor ki beni
Her seferinde
Yeniden acıların yangını başlıyor
Tüm ormanlarım yanıyor
Geriye kurak bir çıplak yürek kalıyor
Anlaşılmaz bir yanık kokusu
İçim acır içim susar
Yağmurlarım tuzlu başlar
Yaralarıma değdikçe
Yeniden deşilir kavrulur
Sensiz coğrafyam depremler içinde
Tutunacak yaslanacak
Hiçbir şeyim kalmamış bitmişim
Kader dedikleri garip yazı
Benim yazdıklarım var bilirim
Yazmadıklarıma katlanmak niye
Yazanlara isyanım ben