Yazamıyorum Şiiri - Ali Yücel

Gönlüne kurduğun yer sofrasında,
Ne yesem, tamamen doyamıyorum,
Gözlerine yeniliyorum her defasında,
Hislerime karşı koyamıyorum.

Ruhumu mest eder, o naif sesin,
Mutlukla aramda açılmayan perdesin,
Kaf dağından dahi ötelerdesin,
Çabalasamda, yanına varamıyorum.

Bir elinde bal var, bir elinde zehir,
Bir yanın görünmez, bir yanın zahir,
Gözyaşım, ummanına dökülen nehir,
Başka bir deryaya akamıyorun.

Ne kimseler bilir, ne kimse tanır,
Ne yazsam tarifin yetersiz kalır,
Aşığına revamı bu kadar kahır,
İşin içinden bir türlü çıkamıyorum.

İçten içe tüketiyor beni kederin,
Şu kalbim sevmeseydi neydi ederin,
Geceler karanlık, geceler derin,
Ben ise gözümü kırpamıyorum.

Bir yudum aşkına ömür verirdim,
Seni öyle saf öyle temiz bilirdim,
Boşa heder oldum, boşa delirdim,
Kendimden başkasına kızamıyorum.

Ne kadar uzaksan, o kadar yakın,
Ne kadar şidetli, o kadar sakin,
Bu şiir burada bitmezdi lakin,
Kalemin kırıldı, yazamıyorum.