Yazamıyorum Şiiri - Nusret Turan

İçim yanıyor, kalbim kanıyor kuşlar! ...
Ellerin tutmuyor, yazamıyorum...
Ah! ... yazık emellerime yazık! ...
Ne oldu bana? yazamıyorum bir satır.

Şöyle elim bir tutsa da
Son bir defa bir şeyler yazsam
Anlatsam derdimi düzdeki kuşlara
Mezarıma gelirler belki bir gün

Kuşlar bari siz beni yalnız komayın
Geçerken ne olur, yanıma uğrayın
Anlatayım size bir-bir derdimi
Destan olur, dolaşır diyarınızda

Kuşlar! , gelin söyleyin Allahaşkına
Ben ne yaptım o zalim sevgiliye?
Kafir her şeyimi elimden aldı.
Koydu kimsesiz, ıpıssız yerlerde

Uyku yok, neşe yok, canan yok! ...
Anne, kardeş, baba hiçbiri yok
Derdimi soran, derdimi dinleyen
Sizden gayri hiçbir kimsem yok

Sizin gibi ben de uçsaydım
Yalçın kayalıklara yuva kursaydım
Belki o zaman yalan dünyayı seyreder
Şarkınızı dinler, mesut olurdum.

Fakat şimdi hep, gamlıyım gamlı
Ellerim tutardı, yazardım dertli
Uykuya dalar, bilmezdim kendim! ...
Ama şimdi, ama şimdi söyleyin kuşlar! ...

Sakın bana darılmayın kuşlar
Sizden başka derdimi anlatacak
Dinletecek hiç, ama; hiç kimsem yok...
Zaten bunun için yaşıyorum ya...

Her zaman yanınızda olmak isterdim kuşlar
Gelin hadi ne olur beni de götürün
Size yuva yapar, yiyecek toplarım
Siz de bana şarkı söyler, uyutursunu

Gelip oturursunuz yanıbaşımdaki kayaya
Tüylerinizi, ayaklarınızı gagalarsınız
Kanat çırpar, ötersiniz dertli ve tatlı
Bir şeyler anlatırsınız o halinizle dinlerim...1969