Yazamıyorum Şiiri - Abubekir Çavuş

Tanıdıkça kalleş, alçak âlemi
Yaşıyorum ama yazamıyorum
Kâğıda dökmemek, üzer kalemi
Taşıyorum ama yazamıyorum!

Ocak ayında, kış mevsimi kurak
Bu nasıl gezegen, nasıl bir durak?
Hicâbından çatlak topraklar çorak
Rahmet deryâsında yüzemiyorum

Ruhumu kuşatmış, bunaltıcı is
Kafamda zıplayan, yanıltıcı his
Şeytân'ın dostları, sırıtır pis pis
Aydınlık günleri sezemiyorum!

Yanlışlar içinde tekbîr doğru şık
Güneşi boğdular, kalmadı ışık
Zindanda acizim, kafam karışık
Kâr etmez, şarapla sızamiyorum!

Unuttum sevdâyı, gönülümde keder
Kalbime yapışık yâr, sitem eder
Pirim kızar, aşkı bırakmayın der
Ellerinden tutup, gezemiyorum!

Sabrım tükendikçe, kararır içim
Düzeni bozdular kalmadı biçim
Rabbim'in yardımı gelmese hiçim
Suçluyum, kimseye kızamıyorum!