Deneme-3 Şiiri - Güler Türkmen

yazamıyorum ölesiye yazmak isterken oysa
yaşayamadığım her ne varsa
her şeyi yazarak yaşatmak istiyorum hiç değilse
öyle diyor çünkü sayın profesör
yazar; yaşayamayan, yaşayamadıklarını yazan bu yolla rahatlayan kişiymiş.
rahatlamak istiyorum. Ama bu bile el vermiyor. yazamıyorum yazarak olsa tamamlanamıyorum.
cümleler kuruyorum sanki ağzımdan çıktığı an tekrar dudaklarıma çarpıyor.
sanki özene bezene yaptığım makyajlar bir perde olup gizliyor varlığımı,
sanki bir hayalet geziniyor insanların(!) arasında.
duymuyorlar, görmüyorlar.
yaşamıyorum.
sayın profesör yardım et yaşayamadığım gibi yazamıyorum.
divanî bir aşka talip değilim acı çekmeyi sevmiyorum.
her şeye rağmen umut ediyorum istemsiz. Yetiş, niye yaşamak yolları kapanmış ismimin. Oysa hiçbir eksiğim yok fazlam bile var.
çok düşünüyorum mesela ama herkesin düşünmediklerini.
sonra affediyorum, gurur filanı da hep küstürmek pahasına.
sonra hep inanıyorum karanlık da olsa umuda
yani ne bileyim çok şey var da kafamda daha kavram karşılıkları yok dökemiyorum satırlara. çok seviyorum ölesiye,
nefes gibi seviyorum
kimi dersen “kim” yok, istedim de olmasını oysa.
sevmeyi seviyormuşum en karanlık inanışlarda. yazamıyorum işte yazsam çok şey anlatacağım yazamıyorum
kafamın içinde hırpalıyor tüm vücudumu her sözcük ama anlamıyorum, yazamıyorum, konuşamıyorum, yaşamıyorum kısaca.
/2017/