Yazamıyorum... Şiiri - Kübra Şahin 2

Bir gün sen okursun diye yazılacaktı yazılanlar,
Çizilecekti gönül defterine ve bırakılacaktı bir seher yeline...
İpeksi saçlarından ak ak damlayan saçlarla,
Yüzümde yılların çizgilerine bakakaldın ahu bakışlı gözlerle,
Ve başladın yine derine işleyen mezar yalnızlığındaki en acı sözlerle,
Sokaklarım ıssız, kuşlar çaresiz uçuyor gökyüzümde,
Sema temaşaya değer bir bakışla dalacak gözler aramakta..
Ama her şey sükut etti zira artık güneş doğmamakta..
Karanlıklar çöktü gene simana ama bu seferki başka,
Yutkunmak ki geçer sanılan ama boş bir avuntu elde kalan,
Ardından beklenecek ne bir hatıra nede güzel bir anı bıraktın,
Bana belkide hiç pişmanlık yaşatmamak için
Mutlu ol artık, ben ki mutsuzluk koylarında
Ve artık yazamıyorum...