"yazamadığım Şiir"

Ne zaman kalem tutsam adını,
Dilim lâl, elim titrek.
Dağları bile yazdım da baba,
Sana bir satır edemedim.

Sana şiir yazamıyor evladın,
Kalemden daha büyük adın.
Harf yutkunur, kelime utanır da,
Çaresizlik dolaşır o an kanımda.

Sana ne yazsam eksik kalır,
Cümle yetim, mısra yarım kalır.
Sen dağ gibi sustukça yıllarca,
Benim her kelimem hep toyca.

Belki de yazamam hep böyle kalır,
Dil susar, göz anlatır, bakış yanar.
Bir gün giderken sen, bu şiir ağlar,
O vakit anlarsın baba;
Ben sana yazamadıklarım kadar evladın…

(Babama)