Yazam dedim yazamadım... Şiiri - Ali Efe ...

mevsimim hep kışa gider
çıkar yolu bulamadım
bitmez gönül yangınları
aşkı deva sayamadım

bahar dedim güze dönmüş
kader sanki bana küsmüş
yarim sordum o da gitmiş
ince belin saramadım

harman vakti gelmiş çatmış
elin oğlu düğün yapmış
bir köşeden öyle bakmış
mahsun kalbe sövemedim

güneş batar akşam vakti
elin oğlu mutlu belli
unutmuşum ben gülmeyi
bir tebessüm tadamadım

deli gönül gel zamanı
ayıkla sapla samanı
gelecek harmanı,baharı
sevem dedim sevemedim

bir umut ki derya bitmez
o yardan hiç ümit kesmez
kör karanlık gece demez
yarim dahi bulamadım

köylük yerde zordur bunlar
hısım akraba kızı kollar
torbaya girmiştir zamanlar
alıp kaçam dedim kaçamadım

bilmez aşkı hem sevgiyi
namus deyü sorgular beni
ana baba kardeş beyi
canıma can katamadım

yarimdir ki sevdim onu
yok der hepsi,unut onu,
sağda solda konu komşu
utanmadan duramadım

ayıpmıdır be hey komşu
bir güzele gönül vermek
yarim deyü onu sarıp
sevdiğimi alamadım

katıdır hep yürekleri
anlamaz halden dilleri
gece biter kuşluk vakti
mutluluğa doyamadım

dünya nerden bakam sana
hani canan garip cana
sevdiğimin gül koynuna
yatam dedim yatamadım

hayat bitmiş günler geçer
yokmuş bana güzellikler
toprak dahi canı ister
kaçam dedim kaçamadım

nesinede deli gönül nesine
yoksul yunus düşmüşüm hep izine
yar uğruna sen gibi bende
yazam dedim yazamadım...

5.Nisan.2011.İzmir
Ali Efeoğlu