*Yazabilseydim. Şiiri - Lokman Ali Yavuz

Yazabilseydim sana neleer yazacaktım neler.
Belki dünümü, bugünümü yazacaktım.
Belki, ayağımın gördüğü, gözümün gittiği yerleri yazacaktım,
Belki, umudumun getirisi umutsuzluğu yazacaktım.

Ehramlı akşamlarımın karanlığında,
Sana muhtaçlığımı yazacaktım belki.

Belki bugün, hastanendeki çocukluk arkadaşım Kel Köksal’ın,
Çelimsiz bir fidan gibi, kanserle mücadelesini yazacaktım.
Hoş kelliği saçının yokluğu da değildi.
Sol kulağının üzerinde ki saçının azlığıydı O’na kel dedirten,
Belki, kadersiz kaderinin mührüydü biz anlamadık.
Belki istediği dualar için, “sen de et” diye yazacaktım.

Ama en önemlisi, öğrendiklerimi yazacaktım,
Uz- /ak-lığımızı yazacaktım belki,
Balıkçının suyla olan uzaklığı kadarmışlığımı yazacaktım.

İnsan yolları için yaşarmış ben gibi.
Yolların gücü ancak kat ettirirmiş mesafesini.
Bunu da senli sensizliklerimde öğrendiğimi yazacaktım,

Bir tek yalnızlığın bensiz yaşayamazını öğrendim.
Oysa yazabilseydim sana,
Mekik oyası düşlerimi yazacaktım.
Öğrendiklerimin yanında.

Ey her geçen saniyede iki kelime daha alacaklı olduğum kadın.
Sensizlik bana çok şey öğretiyor.
Yazabilseydim;
Öğrettiklerini taşımakta artık güçlük çektiğimi yazacaktım.