12.05.2003 Trabzon
Yazabilirken şiir,
Şimdi yazamıyorum.
"Ankara yaramadı.", desem,
Bilemiyorum...
Bişkek'teyken, ben,
Dizeler biri peşine gelirdi,
Dörtlükler bir çay misali akardı,
Kaynağım bereketliydi,
Sesim Aladağ'da yankılanırdı.
"Şairliği mi yitirdik ne?"
Hayır.
Duygularımı yitirdim:
Ondan, yazamıyorum.
"Ankara, yaramadı.", desem,
Yarım kalır,
"Öğrencilik, yaramadı."
İşte bu.
Ne biçim ne kâfiye ne de ahenk kaldı,
Ne yazmakta ne okumakta bir lezzet kaldı.
Sustu perişteler, bitti muhabbet bağırda,
Akıl, yüreksiz pek yarım ve eksik kaldı.
Yitirdi şairliğini,
Yitirdi sevgisini,
Bir tek pişmanlık,
Ona yadigâr kaldı.
Şair, ilhamsız, hiçti.
Hiçtim ve Nâçârdım.
Öyle ölecektim.
Çepni Serhat ÖztürkKayıt Tarihi : 3.4.2024 13:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!