Şiirin güzelliğini, defalarca anlatır gibiydi bakışların.
Yazabilirdim, gözlerini anlatan yüzlerce satır.
Eksik kalırdı ve heceler düşerdi korktum yazamadım.
Baktım öylece,
Aşkın suretini görüyordum.
Karşımdan geçen vapurların seslerini,
Yanı başıma konan serçenin neşesini duymuyordum.
Onlarca adımlar atılıyordu,
Belki de ayaklarıma basılıyordu Hissetmiyor, görmüyordum.
Bir rüyaydın mutlaka,
Uyandıracaktı kızgın bulutların gürültüsü az sonra.
Gitmiş olacaktın çoktan.
Ararken seni,
Ayakları kayan çocukların sakarlığında,
Bulamayacaktım muhtemelen.
Ortalık kararmış olacaktı.
Öyle bir iz bıraktın ki, bana.
Alışık olmadığı, dalgın bakışlar yerleşti gözbebeklerimin coğrafyasına.
Nereye baksam, seni görüyorum.
Nefes kadar yakınsın bana.
Uzansam, tutacakmışım gibi ellerini.
Farkına varınca yokluğunun,
Bir fırtına alabora ediyor yüreğimi.
Yazabilirim onlarca şiir yokluğuna.
Korkuyorum,
Kavuşamayanların şiirleri,
Yetim bir çocuğu andırır,
Vazgeçiyorum.
Kayıt Tarihi : 15.7.2014 14:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)