Yakıcı bir yaz geride kaldı,
Her hazan biraz hüzün taşısa da
İşbaşı zamanı geldi,
Dingin olmak gerekir.
Bu yorgunluk da neyin nesi?
Duyulur rüzgârın sesi,
Sararan yapraklar uçuyor,
Göçmen kuşlar göçüyor.
Yağmur düştü-düşecek,
Minikler okula koşacak,
Kurumuş ırmaklar coşacak…
Yine de adını koyamadığım,
İçimde tarifsiz bir hüzün var.
Yaşanmışlıklar üstüme çöküyor,
Dallar yaprak değil,
Sessizlik, sensizlik döküyor.
Yaz yorgunu, sevda yorgunuyum;
Temmuz ateşi, Ağustos güneşi
Gözlerinin vurgunuyum yâr…
03.09.2017
Muhittin Alaca
Kayıt Tarihi : 3.9.2017 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!