Yaz Yeğenim Şiiri - Suat Zobu

Yaz yeğenim dediğimi şimdi yaz
Fırsatın ardından ah ah eylemem
Elbet Yaradan’a ederim niyaz
Olmamış işe de eyvah eylemem
-
Ben insan oğluyum olmam şımarık
Ayağımda olsa yeterli çarık
Müslümanım şükür gerekmez sarık
Aracı birini ilah eylemem
-
Kimi yaya yürür kiminde de cip (Jeep)
İnsanlar değişken hepsi ayrı tip
Kutsal diye birisini yüceltip
Tutup kendime padişah eylemem
-
Yaz yeğenim varsın zebun olayım
Para pul yönünden geri kalayım
Yalan mı söyleyim günah alayım
Keneleşip kendim felah eylemem
-
Sabırlardan sabır versin Allah’ım
O’dur benim dar günümde penahım
Bayrakta yıldızım, bayrakta mah’ım
Ondan gayrı yerde iflah eylemem
-
Yaradan yaratmış kemikten etten
Açıkça korkarım koğu gıybetten
Yecüc'ü Mecüc'ü çıkarıp setten
Kişi çevresinde semah eylemem
-
Kimse girmez Rabbim ile arama
Gerekirse tuz basarım yarama
Lanet haksızlığa lanet harama
Çevirip yüzümü tamah eylemem
-
Ben insanım insanlığı dokurum
Fen öğrenir ilim bilim okurum
Yaz yeğenim işte böyledir durum
Bilmediğim yeri dergah eylemem
-
Benim atam Oğuzların koludur
Bende sevda Vatan Bayrak doludur
Benim yolum Atatürk’ün yoludur
Başkasını kendime şah eylemem
-
Suat Zobu
.

SÖZLÜK:

Niyaz: Dilek, yakarma, yalvarma, yakarış, dua
Zebun: Güçsüz, arık, zayıf
Felah: Kurtuluş, iyileşme, onma
Penah: Sığınılacak
Mah: Ay (Gökteki Ay)
İflah: Güç ve kötü bir durumdan kurtularak iyi bir duruma gelme, iyileşme, onma
Yecüc Mecüc: Hz. Zülkarneyn tarafından demir kütlelerle iki dağın arasına hapsedilen yaratıklar
Semah: Dönmek
Dergâh: Bir tarikattan olan kimselerin toplandıkları yapı

KARDEŞİMDEN

Yaz yeğenim; ben Hakk’ı hak bilirim
İnsan olan, insanı pak bilirim
Candan ise; sevgiyi hak bilirim
Dost olana, döşü bargah eylemem... Alibaba / Teşekkürler Kardeşim

Bargah: girmesi izne tabi olunan yer.

.