Yaz Yağmurum Şiiri - Ece Karadağ

Sen benim yaz yağmurumdun!
Bir bahar serinliği verdin içime önce
Tatlı bir rüzgar esti nefesinden yüzüme
Çiçekler açtırdın gönlümde o güzel gülüşünle
Ama yaz yağmurumdun, kısa sürdü bunların hepsi işte!
Verdiğin o serinlik büyük bir ateşe dönüştü içimde
Hani böyle yakıp kavuran, kül eden bir ateşe…
Sonra o tatlı rüzgar fırtınaya dönüşüverdi birdenbire
Aldı bedenimi, vurdu yerden yere
Parçalanan kalbimi dağıttı bilinmeyen bölgelere
Açtırdığın çiçekler tek tek soldu sonra gönlümde
Olur ya hani, hep sonbahar mevsiminde
Solar çiçekler, dökülür ya yapraklar yerlere
Benim çiçeklerimi de sen soldurdun işte öyle
Şimdi mümkün müdür söyle?
Bu çiçekler yeşerir mi eskisi gibi yine?
Tatlı tatlı gülümseyebilirler mi?
Hayır, hiçbiri yapamaz işte bunu!
Senin o hain bakışların, zalim sözlerin
Bütün çiçeklerin köküne işledi çünkü
Bir daha doğmamak üzere öldüler
Ve katillerinin adı “SENİN” adındı! ! !