Bir mısralık cazibesine,
Ses verdi,
Kara yağız gökyüzü.
Şefkatiyle karışık,
Çatık kaşlı heybetiyle,
Dökülüverdi,
Bayram etti yeryüzü.
Kahkahalarla koşuşturma,
Aranan bir sığınak.
Sağanağın durmasını bekler,
Kalabalıklar.
Sürdü sadece üç, beş dakika,
Yere inmeye başladı,
Son damlacıklar.
Güneşin önünden,
Çekilirken bulut.
Göğe bakan insan soyuna,
Göz kırpar gibi.
Gökyüzüyle insan soyunun,
Su ıslatma oyunu gibi.
Islayan güler,
Islanan güler.
İşte bunun adı yaz yağmuru.
Kayıt Tarihi : 2.11.2008 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (27)