Yaz, yağmur, Yalnızlık

Sanıldığından fazla kalabalık yalnızlık
Sarıldığından daha fazla boşluk var hayatında
Yağmurda yalnız başına yürümek varmış
Yağmur hep yukarıdan aşağı değil
Bazen aşşağıdan gökyüzüne yağarmış
Bardaktan boşanırcasına sessizlik varken
Mazinin duvarını yumruklarken anılar
Cevapsız çağrılar kalır Umutlarında
Şehrin ışıkları akarken sokaklarda
Kendi çıkmazlarında bir yere çöküp
Sabaha kadar yağmuru dinlemek
Sonra suya döküp içini
Temizlenirsin
Zannetme bu evren dar
Bu devran durgun
Değişir birşeyler elbet
Yağmur güneşle ısınınca

İstanbul 14.06.24