Yaz Şiiri Şiiri - Damla Yazar

Kaç bulutun şahitliğinde
Gece bir bulutun rüzgârlı girdabı içinde
Kendime, yıldızlardan yıldız, esintilerden esinti beğendim.
Kendime yıldızlardan yıldız, güzelim.

Bilinç denilen sıcak su, bir çocukluk ibriğiyle dökülüyordu.
Ellerime ve ayaklarıma.
En çok ellerim ve ayaklarımdan doğru.

Adımımı attığım yön, çengel bir çelme oluyordu, kalbime doğru.
Kareli sofra bezleri dut ağaçları tel örgüler
Bir gülün kokusu bir bileziğe dönüşüyordu misal

Kendime, bahçelerden bahçe, tepsilerden tepsi beğendim.
Kendime bahçelerden bahçe, güzelim.
Baktıkça büyüyen tabanca,
Güldükçe renklenen tepsi desenleri, bahçe çiçekleri
karşılıklı bağdaş kurdukça çoğalıyordu aramızda bulutlar.

Ben bir taş gölgesi, bir ev gölgesi
ne bahçe, ne yıldız ne de tepsi kadar gerçektim.