Yaz Okulu Şiiri - Uğur Musab Şahin

Kimisi yatınca horlar, uyku hali
Ya da hırlar yatınca, Hüseyin misali.
Aynı odayı paylaşmaya mecburum.
Başka arkadaş mı var, kimi bulurum?
Öğrencilik bu, ne para ne de pul var.
Üniversite de, sınıfını geçmek kar.
Ders, sınav, yemek hepsi ayrı sorun.
Çıldıracağım, üstüme gelmeyin durun.
Dönem kaybedecem, okul bitmeyecek.
Yaz okuluna da, kredim yetmeyecek.
Vallahi babam duymasın, beni keser.
Ne okuldan ne benden, kalmadı eser.
Oysa daha “teze” bile başlamadım.
Zaten okulda da, “yavaş Nuri” adım.
Erken bitirirsem iş yok, askerlik var.
Bedelli yapsam para yok, bütçe dar.
Akşam, manitayla caffeye gideceğiz.
Orada kumpir yiyip, ayran içeceğiz.
Pişmemiş aşın, bulaşık derdindeyim.
Caffeye değil de, eve mi götüreyim?
Ama yanlış anlar, gelmekte istemez.
Bir daha bana, randevu bile vermez.
Aman Allah’ım, “analizden” çakmışım.
Oğlum ben bittim, vallahi yanmışım.

Ne yapacam, dönem kaybım kesin?
“Alo ben analizden çakmışım Esin”.
“Takma kafana, yapacak bir şey yok”.
“Yaz okulunda, benim de dersim çok”.
“Kızım köyde sorarlarsa, ben ne derim”?
“Yalan beceremem, doğruyu söylerim”.
“Kafayı mı yedin, doğrusu söylenir mi”?
“Pat diye dersen, baban para verir mi”?
Hadi yat da uyu, yarın uzun konuşuruz.
Part-time çalıştığım, caffe de buluşuruz.
2018