Yaz kalemim 17.10 2024 03 30

Yaz kalemim

Yaz ve kalem, bu gece de
Yüreğimdeki yangını yaz,
Kalbimdeki sızıyı,
İçimdeki bitmeyen sevgiyi.
Mürekkebe gerek yok,
Gözünden akan dökülen yaslar,
Dokunduğunda,
Yaz.

Yare hasreti,
Yüreğimdeki vuslatı yaz,
O da olmadı,
Gecedeki bütün yıldızları topla,
Onu, çok çok özlediğimi yaz.
Her bir yıldızda senin hayalin,
Bir fırtına gibi savuruyor içimi,
Ağlamakla gülmek arasında,
Kayıp bir sevgilinin anısında.

Yaz,
Karanlıkta parlayan umut ışıklarını,
Her bir kelime,
Bir parça ruhumdan birikmiş,
Düşlerime düşen gölgeleri,
Yüreğime düşen özlemi yaz.

Zaman geçiyor, geceler soğuyor,
Kayıpların, hafızamda yankılanıyor.
Bir anlık sıcaklığın, bir hatıra gibi,
Sarılmak istediğim ama gidemediğim.
Her satırda bir özlem, bir hayal,
Yaz, sevgilim, seninle olan her anı,
Bir gün, bu kalemle tekrar canlanır belki.

Yaz, umutlarımla sarıp sarmala,
Yüreğimin derinliklerinde sakladığım,
Gözlerimde parlayan her düşü,
Kelimelerle dokuyup, yeniden yaşamıma kat.
Belki bir gün, özlemler son bulur,
Yaz, kalemim, ve yüreğimdeki yangın,
Sonsuz bir sevda gibi sönmez hiç,
Sonsuza dek kalbimde kalacaktır. Yaz be kalemim