Yaz Kadın Şiiri - Saffet Çakır

Yaz kadın!
Bu hayat yolunda
Bağrına dürülen mevsimsiz
Kışları da yaz.
Emeğinle yorulduğun yokuşlarda
Merhametin imbiğinden damlayan
Yaşları da yaz.
Okulda sen, mutfakta sen, tarlada sen
Mevsim mevsim yüreğinde tütsülenen
İşleri de yaz.
Yaz kadın!
İnsanlık dalmasın diye uykuya
Sen döktün gülüşlerini suya
Bir anne yüreğinde büyüttüğün
Başları da yaz.
Yürüdün yürüdün sahralar boyu
En sarp dağları tırmandın aştın
Bu hayat yolunda önüne örülen
Taşları da yaz.
Yaz kadın!
Alın terinden düşen damla damla
Bin bir zahmetle pişirdiğin
Aşları da yaz.
Bir memleket için, insanlık için
Ağaç dalında meyve meyve düşlediğin
Düşleri de yaz.
Gülüşlerinde, hüznünde beste beste
Issızlığın bağrında seninle konuşan
Kuşları da yaz.
Yaz kadın!
Bu hayatın kısır döngüsünde
Bahara döndürdüğün
kışları da yaz.

Yaz kadın yaz!
Bitmez bu çıkmaz
Gülüşünle bahara belenir kainat
Mevsimler olur yaz…

SAFFET ÇAKIR