ya bu yalnızlığın öfkesi (sanırım kendi öfkem bu)
her zaman ki nehir bentlerini yıkar
söğüt dallarına tutunan kanadı kırık bir kuş misali
ha düş tü düşecek...
suyun önü telaşındaki bir hayat
resm ediliyorsa öfkemin kıvılcımından
Kalbimi kırdın yüreğimi kor ettin.
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.
Devamını Oku
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.