Yaz Güneşi Şiiri - Vedat Demirel

Yazgüneşi gibi doğmuştu bana
Çok kışlar görmüştüm hasrettim ona
İçimi ısıtır gülerdi bana
Akşam oldu o da aştıda gitti

Ben yağmur beklerken olmuştu bulut
Yeşil bağlarıma olmuştu umut
Birazcık gürledi birazda yağdı
Esti bir rüzgarda geçtide gitti

Bahçemin süsüydü bağımın gülü
Şirindi sözleri tatlıydı dili
Güzeldi edası başkaydı hali
Ürktü bir kuş gibi utçuda gitti

Vedat der istemem sevgisiz dünya
Hep dost kalacaktık onunla güya
Meğerse görmüşüm bir tatlı rüya
Açtım gözlerimi geçtide gitti