Bir gülüşün titrettiği söğüt dallarıyla geçiyor zaman,
yaşamın saçları uzuyor sessizce
ve tren düdükleri çiçeklere karışıyor.
Her gurbet insanın genzini yakmaya yeterlidir,
gözyaşı büyümesin,
tarlada ekinlere vursun güzellik.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta