Bir gülüşün titrettiği söğüt dallarıyla geçiyor zaman,
yaşamın saçları uzuyor sessizce
ve tren düdükleri çiçeklere karışıyor.
Her gurbet insanın genzini yakmaya yeterlidir,
gözyaşı büyümesin,
tarlada ekinlere vursun güzellik.
Var mıdır hala,
omuzbaşlarından vurulmuş bir gurbetin,
sökülmüş bavullarını saklayan.
Gelsin artık yaz ayları
türküler genzimizde kurumasın,
ve kışlarda kalsın gurbet.
Var mıdır,
gözyaşları mendile yansımış bir gelini düşleyen.
Kayıt Tarihi : 26.2.2013 00:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüdai Ülker](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/26/yaz-gelsin-gozyasi-buyumesin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!