Yaz Gelince Şiiri - Ercan Keskin

Yaz gelince elinin teri değer avcuma,
Hani sımsıkı tutup bırakmak istemezdim.
Mecburen ayırırdık iş çıkışı her Cuma,
Şair olmadan önce değerini bilmezdim.

Şimdiki aklım olsa bırakır mıydım hemen,
Kollarımız uç uca dünyayı sarmalıydık;
Düşlerimin imgesi, canlandırırken cismen,
Evrenle tek vücut olup kucaklaşmalıydık.

Temenni bütün bunlar gerçek bir yerde gizli,
Uzakta değil, bende; içinde hayalimin.
İnsan sevince, bütün içinde sizli bizli
Severmiş, zeminde şekil şekilde zemin.

Haklısın bu ibretlik miras değil saklansın,
Belki insanlık gerçeği gün yüzüne çıkar.
Tarihin yazdığı belgeler bir bir aklansın;
Ön yargı yoksa eğer gelmez kimseye zarar.

Zemin/ şekil ‘i geçtim bakış açım bambaşka.
El ele tutuşan çift görsem bende bir tasa,
Geleceklerinde yer var mı kalıcı aşka?
Medet umulmasın hiç değmez tılsımlı asa.

Hak ile gelen aşktır bizleri mutlu kılan;
Gerek yok başka yerde izini aramaya.
O varsa her şey var, ötesi külliyen yalan.
Aşikâr ki güç yetmez güneşi saklamaya..

Yaz gelince elinin teri değer avcuma
Hani sımsıkı tutup bırakmak istemezdim.
İsteksiz ayrılırdık iş çıkışı her Cuma
Şair olmadan önce değerini bilmezdim.