Yaz Gazeteci Şiiri - Zeki Günay

Yoksulun hakkını, çalıp çırpan itleri,
Yalana alışmış yamyam olan bitleri.
Kasalarda, kilitli duran rüşvetleri,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Doğuda şehit düşen, doktoru askeri,
Daha gün görmemiş, kınalı yavru eri.
Devletimi soyan, adi olan bitleri,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Yolları kazıyıp, asfalt yapmayanları,
Koltuk için yalanı, dilde tutanları.
Vatan hainlerini, eş, dost yapanları,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Torpil yapan iki ayaklı eşekleri,
Garibin parçalamış, yırtık döşekleri.
Yol üstünde duran, çukur ve eşikleri,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Zina, hırsızlığı, meslekten sayanları,
Tarihte haksız yere, insan asanları.
Anne, babasını, sokağa atanları,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Köylünün emeklinin işçinin halini,
Bunlara sopa vuran, önceki zalimi.
Sahte şeyh sahte evliya olan alimi,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Y kuşağından Z kuşağına giden gençleri,
Esrara bulanmış masum olan yüzleri.
Tecavüze uğramış, yürekte izleri,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Kadınına şiddet yapan, zalim elleri,
Kocasına dil uzatan, nankör dilleri.
Kendini dev sanan, ebrehe'nin filleri,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Evi zorla yıkılan, masum o yüzleri,
Doğru yola gitmez, ayakları dizleri.
Şeriati elle iten, bu öküzleri,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

Kul Zeki bunları yazmakla asla bitmez.
Eşek hoşaftan anlamaz, su versen yetmez.
Doğru olan adam, eğri adamla gitmez,
Yaz gazeteci, bunları gazetene yaz.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY