Yaz|dı istedik Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Eğilmesem önünde
Sessizce gelsen içime
Hani sormasan adımı
Demesen kaşların dağınıktır
Bıyıksız yüzün çocuk
Hani demesen
Sevdiğini söylesen
Kimseye çaktırmadan
Ben ölsem
Ve sen kimseye söylemesen

Çok yakalandım ele
Bu yüzden aşk vurmaz dilime
Sedir diplerinde törpü
Hep ispiyon
Hep gammaz
Haksız olsam gıkım çıkmaz

| Sarmadım meydanlar da ellerini
Seçemedim gözlerini |

Mahalle yollarını arşınlarken
Gözüm hep yollarındaydı
İki adım geçince gözlerini
Ayaklarım geri giderdi
Ne olur
Kimseye söyleme
Kendin için beni sevdiğini
Gül bu adam
İşi bu desen
Anlarım hallerimi

Cam açık aklımda
Ceryanı tutuyor rüzgarın
Savruluyorum
Oradan oraya
Dar ağacı kuruluyor
Ellerimin ayasına

| Haziran geldi
Ateş tükendi
Mevsime |

Hüzün desem değil
Kuşanmış geliyor ki
Bir yenilgi sanırım
Yarına belki
Bir daha cıkmayacağım

| Gül asılsa tel duvarlara
Rengi vuruyor aklıma |

Hiç kadar
Yorgun dünya
Bir sarılsa hayata
Çok sarhoş olacak daha
Sitemi rüzgara
Sıcakla soğuğun kavuşmasına
Dönüyor mevsim
Sarhoş kafanın ortasına

| İçen bizdik suları
Yaz/dı
İçimiz yangındı
İstedik |

28 Mayıs 2004 ' Kan konuşmaz '