Yaz… Bembeyaz bir kâğıt… İstediğin gibi yaz, çiz, karala. İstersen harfler bürünür gözyaşlarına, istersen bir güzel tebessüm yayılır kâğıda. Kelimelerle çat kaşlarını, cümlelerle sev, sevil ve paragraflara böl kendini.
Yaz… Yazarken sınırın yok, korkun yok. Hangi renge boyarsan boya sayfanı. Renkleri kâğıda dökmek için bir palete ihtiyacın yok. Bir karakalemden fışkırır bin renk; karakalemde renk cümbüşü. Art arda gelen kelimelerden oluşan eşsiz bir tablo… Da Vinci halt etmiş senin yanında.
Yaz… Yazıların müziğe ihtiyacı yok. Ahenk için nota şart değil. Bırak sol anahtarlarını. Hislerini kâğıda dökmen için bir anahtara gerek yok. Karakalemden çıkan do’lar, Re’ler… Kalın ve ince sesler, bemoller, diyezler hep hassas bir kalemde… Beethoven kim ki sen varken?
Yaz… En az malzemeyle en güzel inşa bu. Bir cami için ihtiyacın yok bin mermere. Her yanını istediğin gibi süsle. Minareleri dikmen için temel kazmana gerek yok. Kubbe koyduğun gibi durur koyduğun yerde. Hem en yıkılmaz cami de bu. Ey Koca Sinan! Uğraşma boşa.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta