Gece de gün de çok yorgundu…adam da…
Sırtında taşıdığı yüklerin izleri ve ağırlığı yormuştu onu, hamalıydı bu eksik hayatın…
Şikayet etmişliği varmıy dı? Vardı elbet, ama vazgeçmemişti. Hem de hiç bir şeyden.
Soluklanmak için oturmuştu bu mekana, “azıcık nefes alsam iyi olur” diye düşünerek.
Bir çay aldı ince belli bardakta eline ve 23 yıllık zarar veren dostunu, sigarasını…içine derin bir nefes ile çekti dumanı, gözüyle baktı bir an yüreğine. “Ne çok yaşanmış, ne çok şey yaşamışsın be” dedi..
Efkar mıydı bu? Kasvet mi? Yorgunluk mu? Hayat mı yoksa?
Sonra….Karşı masada oturan insana ilişti gözü, renkleri bol ama siyahı seven bir duruşu vardı karşısındakinin.
Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne
Tuttum, ta içime oturttum seni
Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
İçtim yudum yudum güzelliğini
Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette
Devamını Oku
Tuttum, ta içime oturttum seni
Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
İçtim yudum yudum güzelliğini
Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette
“ÖYLE GÜZEL GELDİN Kİ BANA SEN, BİR BİLSEN.! ! ! ” diyen yürek...
“KEYFE KEDER” olsa da... yazmalı...
Ben... Masal mı okudum, yoksa ayakta rüya mı gördüm...
Muamma kere muamma...
E, akıl da akıldan üstün değil mi...
Öptürür işte böyle bükemediğini...
Güzeldi...
Tebriklerimle...
İkiniz de ukalasınız işte :)
Teşekkür ederim yorumlarınız için
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta