Yaz, Ceviz Ağacı Şiiri - Sezayi Tuğla

Yine bir vuslat günü, yine büyük heyecan,
Bir araya geliyor özleyen yüzlerce can.

Uzak-yakın demeden çekilir nice zahmet,
Buluşma yeri belli, bu yıl da Sultanahmet.

Vuslat; Torun Sokak’ta, iç açıcı bir alan,
Tarih kokan emanet, ecdadımızdan kalan.

İkramı müteakip, bayram sohbeti başka,
Buluşan kadim dostlar burada gelir aşka.

Sandalyeler üstüne davetliler kurulmuş,
Gözler ışıldar ama bedenlerse yorulmuş.

Davetlileri bekler, yaşlı ceviz ağacı.
Bu sıcak yaz gününde bize olur baş tacı.

Nice buluşmalara şahit olmuş, kim bilir?
Sırrı saklamak için, göğe doğru yükselir.

Her söylenen kelamı sünger misali emer,
Bunları arşivleyip, sır sandığına gömer.

Ve, ceviz gölgesinde hatıralar dirilir,
Değişik dudaklardan orta yere serilir.

Anılar dillenirken sahibinin sesinden,
Süzülüp geliverir, yılların ötesinden.

Su gibi akar zaman, netice bayramlaşma,
Samimi bir ortamda sarılıp, vedalaşma.

Yaz, ceviz ağacı yaz! Seneye bekle bizi,
Küllenmiş anılara özenle ekle bizi.

Sezayi Tuğla (12 Temmuz 2017)